Einde van het avontuur

Zo, wat zijn we alweer een tijd verder. Inmiddels hebben we ons geliefde Suriname verlaten en hebben we het ingeruild voor een weekje Curaçao, dat ook al bijna weer ten einde is.

In de afgelopen tijd hebben we veel gedaan. Zo hebben we onze beide projecten goed kunnen afronden. Voor ons onderzoek zijn we naar Brokopondo geweest, om daar te observeren en uiteindelijk onze modellessen te geven. We hebben gemerkt dat het daar erg anders is dan in de stad, met name dat de leerlingen ons slecht tot niet kunnen begrijpen en verstaan. Dit maakte het voor ons erg uitdagend om onze lessen te geven, omdat er bijna geen interactie plaats kon vinden. In overleg hebben we het toch goed kunnen oplossen, door een juf onze les te laten geven. Uiteindelijk is het toch de bedoeling dat de juffen aspecten van onze lessen eigen maken, dus was dit een mooie mogelijkheid om dit te zien. Bij haar ging het wel heel goed en kwam goed naar voren dat het een goede les was. Gelukkig konden we ons project met een eindpresentatie voor de directrice, onze opdrachtgever en een collega goed afronden. Ze waren erg blij met wat de uitkomsten waren en gaven aan er zeker mee door te gaan. Dit hebben Paula en ik gevierd bij Rituals, waar we lekker een taartje en smoothie hebben gehad.

We hebben een drukke tijd achter de rug met het werken aan onze projecten, maar tussendoor hebben we ook nog tijd gevonden voor leuke tripjes. We zijn vier dagen naar Voltzberg & Raleighvallen geweest. We waren 5 uur onderweg in de bus, waarvan we 4 uur over de Bauxiet weg hebben gereden. Dit is een weg met rood zand en behoorlijk wat hobbels en gaten, dus comfortabel is anders. Hierna zaten we nog ongeveer 3 uur in een korjaal over de Coppenamerivier. Aangekomen bij Fungu Eiland, was het al laat in de avond en was het wachten op ons avondeten. Hierna hebben we alles klaargemaakt voor de volgende dag. Deze dag begon vroeg, want we gingen de Voltzberg beklimmen. Deze wandeling was in totaal 8 uur, inclusief het beklimmen van de berg. Van tevoren had ik mijn twijfels om mee te gaan, omdat ik niet zeker wist of het beklimmen van de berg me zou lukken. Ik was erg blij dat ik toch ben meegegaan, want ik heb de top bereikt! Wat een geweldig gevoel was dat. De terugweg heb ik gelopen met een trots gevoel, ik heb mezelf overtroffen en bewezen dat ik het wel kan, als ik het wil. Het was een geweldig weekend, waar we aapjes hebben gevoerd en watervallen hebben gezien.

Met een weekje Brokopondo en een feestweekend tussendoor, zijn we het weekend daarop op onze volgende trip geweest. Dit keer gingen we met een klein, maar erg leuk groepje naar de Blanche Marie vallen. Dezelfde weg naar Voltzberg hebben we gereden en waar we vanaf Witagron met de boot gingen, gingen we nu met de bus nog een paar uurtjes verder. Een heel stuk hebben we door een afgelegen weggetje gereden, waar net genoeg ruimte voor de bus is om door te rijden. Onderweg zijn er meerdere pogingen gedaan om de boskonijnen te schieten, maar tevergeefs. Dit kwam helaas niet op ons menu te staan.
De watervallen die we hebben gezien waren super, wat een mooie omgeving daar. Om een berg te beklimmen aan de overkant van het water, moesten we aan een touw door de rivier, met een sterke stroming. Aangekomen aan de overkant begon het erg hard te regenen, waarbij het beklimmen van de berg wat lastiger ging en we op een gegeven moment terug zijn gegaan. Door de regen was de stroming in de rivier sterker geworden en ging de terugweg hierdoor erg moeizaam. Ik kreeg hulp van de begeleider en met een enorm grote blauwe plek op mijn bovenarm heb ik de trip vervolgd. Na twee dagen Blanche Marie zijn we vervolgens naar Apoera vertrokken, waar we de nacht zouden doorbrengen. Tussendoor zijn we naar de Avanavero vallen gegaan, dit was erg mooi. We konden in de watervallen klimmen en daar heerlijk zitten. Door de rivier kreeg ik een beetje angst voor hoog en sterk water, maar dit was meteen alweer afgenomen. Tijdens de trip hebben we gezellige spelavonden gehad met elkaar en hebben we een heerlijk weekend gehad.
Het blijkt wel dat de mooiste plekjes van Su zijn het reizen waard zijn.

Terug in Paramaribo heb ik dan eindelijk mijn tweede salsadiploma gehaald. Helaas kan ik de beloofde salsalessen niet meer waarmaken jongens, mijn skills zijn een beetje vergaan. De lessen waren erg leuk en vooral na de les hadden we het erg gezellig met onze salsagroep. Het afscheid nemen hebben we dan ook in meerdere keren gedaan. We zijn een avond met iedereen naar de waterkant geweest en omdat we het zo gezellig vonden, zijn we nog een extra avond wezen stappen en met ze uit eten geweest. Deze mensen hebben ons Surinameavontuur een stuk leuker gemaakt!

Afgelopen zondag zijn we midden in de nacht naar het vliegveld vertrokken en een paar uur later kwamen we aan in Curacao. Ook hier hebben we al wat gezien van het eiland en hebben we natuurlijk ook lekker op het strand gelegen. Om onze sportiviteit door te zetten, hebben we de Christoffelberg beklommen. Een heel stuk heb ik alleen gelopen met mijn muziek op en dit ging erg lekker. De top is wederom bereikt!
Gister zijn we naar Klein Curacao geweest, waar ik met een schildpad heb gezwommen en waar we lekker in de zon hebben gelegen, zowel op het strand als op de boot. Een beetje verbrand zijn we weer aangekomen in de stad en vandaag is onze laatste dag alweer aangebroken.

Morgen vliegen we weer naar Nederland, waar ik met gemengde gevoelens naar toe zal gaan. Ik vind het heel erg leuk om weer naar huis te gaan en mijn vriendinnen en familie weer te zien, maar tegelijkertijd vind ik het lastig dat mijn droom en avontuur aan een einde is gekomen. Ik heb er zo lang naar toe geleefd en me er op voorbereid en het is alweer klaar. Suriname heeft mijn hart gestolen en ik kom zeker terug.

Mi lobi Su!